وفاي به عهد الهي
لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الُْیمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا.
اگر شیعیان ما كه خداوند  آن­ها را به طاعت و بندگى خویش موفّق بدارد، در وفاى به عهد و پیمان الهى اتّحاد و اتّفاق مي داشتند و عهد و پیمان را محترم مي شمردند، سعادت دیدار ما به تأخیر نمي ­افتاد و زودتر به سعادت دیدار ما نائل مي شدند.
إحتجاج طبرسي، ج 2، ص 499